Results & Conclusions of our Tallinn meeting – Part One: The preparation day

June 25th, 2015 by Pekka Kamarainen

In one of my previous posts (June 13th, 2015) I wrote about our preparation for the forthcoming Tallinn meeting of our EU-funded Learning Layers (LL) project. Now, with this series of blog posts, it is time to wrap up results and conclusions of our busy days in Tallinn. In this first post I will focus on our work during the preparation day (Tuesday 16th of June). In the next post I will focus on the sessions that focused on the construction sector pilot.

Due to favourable flight schedules the LL partners from North Germany (ITB and Bau-ABC) had decided to take flights to Tallinn already on Monday (15th of June) and to dedicate the whole Tuesday for a preparatory meeting. In the first partof the meeting we were working mainly with our ‘local issues’ with the ongoing construction sector pilot and on the exploitation issues (using German as common working language). Partly we were working together with our partners from Aalto University and Tallinn University. In these parts of the meeting  we explored the possibilities to enrich our pilot activities with complementary tools and apps (in particular AchSo! and Social Augmented Reality). Below, I try to give an overview on the two parts (and different ingredients) of our meeting and on the interim conclusions we reached at that stage.

 1. Discussions on our North German construction pilots

The most important input to this part of the meeting was Melanie Campbell’s report on their follow-up of the Training Day in Bau-ABC (see my earlier posts May 12th, 2015 and May 15th, 2015). After discussing our reports on the workshop sessions during the Training Day the Bau-ABC trainers firstly confirmed the results and conclusions. Thus, the picture we had got from the domain-specific training projects and on the use of digital media and Learning Toolbox seemed to them appropriate (see below the exemplary cases we prepared for the consortium meeting).

However, this discussion brought the Bau-ABC trainers to give some deeper thoughts on the needs for Multimedia Training that is needed, when the use of Learning Toolbox (with mobile technologies, digital media and web resources) will become everyday life practice in Bau-ABC. The trainers came to conclusion that they need to take more intensive measures to support Multimedia Training (and further capacity building) jointly. Here some of the main conclusions:

  • After the holiday break participation in Multimedia Training will be made mandatory for all Bau-ABC trainers and the trainers consider it as an essential part of their duties.
  • To enable flexible participation, the Multimedia Training will take place in (physical and virtual) ‘theme rooms/spaces’ (Themenräume). These rooms/spaces will be available for users for the time they require for individual familiarisation and mutual support. Once the users have ‘checked out’ from the rooms/spaces, they will populated by other themes (and the previous ones will be archived). In this way the Multimedia Training program is based on rotating between parallel/consecutive theme rooms/spaces.
  • The initial set of themes proposed by the Bau-ABC trainers are the following ones: Theme 1 – use of social media (facebook + word press/ buddy press platforms), Theme 2 – making use of Learning Toolbox (LTB) (stack-building, app-integration), Theme 3 – Creating learning material (video, pictures, drawings, quiz, comics …), Theme 4 – Data management (Data protection/ security, Open Educational Resources (OER) and Creative Commons. (This thematic block might require a constant room/ space throughout the Multimedia Training program.)

In addition to this initiative we discussed several practical issues on the implementation of such program with the support of internal facilitators and external support persons. We also discussed the requirements on infrastructure, software and supporting materials. (Here we took note of the existing material of TACCLE and TACCLE2 projects.)

In the light of this report we discussed, how to present some domain-specific training projects that can illustrate the use of  LTB by trainers and/or apprentices. Here we agreed on two exemplary cases: Building a parking place without barriers (for disabled people using wheelchairs) and Building a staircase (Brettschalung/Treppenbau). Here we noted, how the trainers differentiate between the preparation of multimedia contents for the training projects (in advance and as a specific task) and producing multimedia content as documentation of learning processes (during the implementation of the training projects). We also drew an illustrative picture of the estimated use of LTB by apprentices during an average training project (timeline with peak points in the beginning, by the end and after the completion of the project).

With these discussion we equipped ourselves for our contributions on the use of LTB in integrated learning arrangements (scheduled for Wednesday, 17th of June).

2. Discussions on enriching the Learning Toolbox (LTB) with complementary tools and apps

In the second part(s) of the meeting we discussed the contributions of different complementary tools and apps (hitherto developed separately) as enrichment of the LTB (in particular in the construction sector):

  • Adolfo Ruiz Tallinn University (TLU) presented firstly a design of ‘Locations’ by a group of Bachelor students of TLU. Their design was based on the placement of sensors (iBeacons) in different parts of a larger room. When people with smartphones moved around the room, the sensors recognised their devices and posed sets of questions to be answered. In this design the participants were expected to complete all sets of questions by moving around the room. In this way they participated in a competition. For the construction sector this relatively simple idea was attractive because it seemed to provide the techniques, how to support the preparation of working and learning assignments (or projects) in training workshops. Moreover, the fact that the sensors were communicating with a WordPress platform was even more interesting since Bau-ABC has started working with their domain-specific blogs using the platform BauBildung.net (powered by WordPress).
  • The colleagues from Aalto University (Jukka Purma, Marjo Virnes and Samuli Vainio) gave us inputs on the video annotation tool AchSo! and on the current pilots. We had already had several initial demonstrations of AchSo! working in simulated contexts and in review meetings, so we were keen to hear more on pilot testing in construction work, engineering studies and in healthcare studies. The colleagues informed us about clear achievements in documenting the learning processes and making the workplace learning process transparent for reflection after the event. Also, the possibility to annotate pictures and moving pictures with limited amount of text (or symbols) was welcomed. For the construction sector we raised the importance of using longer videos as raw material. Here, Mati Möttus (TLU) reported of his parallel tests of AchSo in the context of traffic surveillance (and with few ‘disturbing’ or ‘alerting’ incidents to be annotated and searched via tags or symbols. Also in this context we started a discussion on the prospects for developing AchSo both for Android and iOS operating systems.
  • The colleagues from Aalto University (mainly Jana Pejoska and Jukka Purma) gave inputs on the current phase of work with Social Augmented Reality (SAR). Since we had to skip the technical demonstration, we had very few impressions but we got a rough idea of the extended illustrations beyond the reach of traditional tools. (Later on Melanie Campbell and trainer Rainer Schütte provided us a perfect case of the driver of excavator (or other construction vehicle) using augmented reality to get a better impression of the dimensions of the vehicle when transporting it.) With this discussion we agreed to explore the possibilities to pilot with SAR in Bau-ABC alongside LTB (and preferably with AchSo).

With these additional inputs we drew a picture of the current situation in developing LTB and our interpretation, how the complementary tools could be integrated (and who should be involved in the integration).

Altogether, we were happy that we had this opportunity for preparatory discussions with LL partners presenting complementary tools and finding common interests for further cooperation. With these interim results we were ready for discussing the bigger picture of integrated learning arrangements (in the construction pilots) and technical integration (of tools to be used in construction sector) in the actual consortium meeting. This will be discussed in the next post.

More blogs to come …

 

Learning Layers – the role of competence centres as multipliers of innovative practice

November 22nd, 2012 by Pekka Kamarainen

Yesterday I wrote two blog articles based on the videos that the ITB team and the partners in Leeds produced at an early stage of the Learning Layers project. Now the project has officially started and we are going through several meetings, flashmeetings and skype meetings. In this phase we are learning more of each other and – as a consequence – we have to broaden our picture of the users, their expectations and their possibilities to contribute to the project.

So far my first blog article has discussed individual users (medical doctors in Leeds and craftsmen in electric installations in Bremen) as the starting point. My second article shifted the emphasis from individual users (and their workplaces) to their professional communities or networks and to enrichment of shared knowledge.

With this article I want to shift the role to “competence centres” (in German Kompetenzzentrum) and to their role as multipliers of innovative practice. Here I refer to the ideas that have been presented by Melanie Campbell who represents Bau ABC (one of the application partners of the LL project). I am aware that Melanie is preparing a more elaborate presentation for the Online Educa Berlin but I want to draw attention to some ideas already at this stage.

Firstly on the role of Bau ABC in the construction sector. It is easy to get a false impression that it would only be a more advanced vocational school or college (for apprectices) or a training centre (for adult learners on short courses). In this respect the range  of training activities of Bau ABC is wider and it caters for different target groups. In the initial vocational education it serves as an inter-enterprise training interface (Überbetriebliche Ausbildungsstätte). In the continuing vocational training it serves as a provider for different competence-giving and certified programmes. For this purpose it has huge training sites in which advanced training programmes (for various occupations) can be implemented in circumstances that are similar to real construction sites (instead of retreating to mere classroom simulations). And altogether, it serves as a nodal point for continuing professional development and as promoter for knowledge transfer from training contexts to everyday life practice.

For the Learning Layers project it is interesting to note what kinds of target groups can be approached via such competence centre and what kinds of working, learning and transfer processes they can bring into picture. (Here I am referring to the ideas that Melanie and other discussed freely in our skype meeting, we need to discuss this further.)

  • Meister (Masters of craft) who are in charge of training in special occupational areas (e.g. die Brunnenbauer). Here we can assume that there are no markets for highly commercialised learning materials. Therfore,  training and learning processes have to rely to a major extent on  work process knowledge gained through work experience. How can this kind of knowledge best be mobilised and shared?
  • Apprentices (Auszubildende) that select special areas of construction work tend to be highly interested in their occupation and try to adopt the role of explorers (asking for interpretation why things are done this way and putting the ‘normal practice’ in question). During their apprenticeship they attend in regular cycles Bau ABC and can be addressed at different phases of their learning careers.
  • Skilled workers in Meister training programmes (or in other similar programme) are also going through transition in their career and are acquiring new competences. During their training they are confronted with challenges, how to organise group work and mutually linked work processes. Also they attend Bau ABC in different phases of their training.
  • Pioneers in using ICT, Web and new media – here we are talking of individual trainers and guest instructors in different occupational areas. In the beginning phase of the project it became clear that there are already several pilot initiatives that have been tried or implemented in small scale. However, there is neither an overarching coordination nor a technical infrastructure (system architecture) that would enable good synergy across different initiatives. Therefore, inquiries on users’ needs or expectations should also take into account such developments.

I stop my list here. As I already said, Melanie Campbell will give more precise information and insights to these issues in the coming days (in particular via her contribution to Online Educa Berlin). Yet, I considered it appropriate to discuss the potential role of Bau ABC as a major regional competence centre as multiplier of innovative practices. As we have discussed it, we see different possibilities to go further but we have to start from the beginning steps.

This was an addendum to the issue “user stories”. But we are not through. The story goes on …

 

Learning Layers – Remarks on the role of professional networks (communities) of users

November 21st, 2012 by Pekka Kamarainen

In my previous post I presented in a nutshell two ‘user stories’ that were produced as videos to support the proposal for the project “Learning Layers”. The partners from Leeds recorded a video in which John Sandars reflects his work as medical doctor (General Practitioner) and how he could benefit of the web support provided by the project. The ITB team from Bremen produced several videos in which the head of the trade guild for electric installation (Elektroinnung) Mr Siever presented similar views, how his technicians could benefit of the project in making their ‘work process knowledge’ transparent and shared across the company.

At this point it is worthwhile to raise the question, are we only talking of individual users (GPs) or individual companies as target groups and potential beneficiaries. Here it is worthwhile to note that neither John from Leeds nor Mr Siever from Bremen were speaking only for themselves. They both had a view on their professional communities (or networks) and on more general patterns for knowledge sharing.

Firstly, we know that in the area of Leeds there are active networks of GPs who have already been developing cooperation and knowledge sharing with each other and that public health authorities have supported this development. Also, we know that the GP practices have the obligation to revalidate themselves and the doctors have to provide evidence of their professional development. In this context the perspective of making the work process knowledge of doctors transparent across the community helps all of them to fulfill their obligations and to benefit from each others’ observations and findings. Here, it is worthwhile to note that the GPs are well aware of thew confidentiality issues and do not want to share sensitive details without anonymising the cases.

Secondly, we know that the trade companies in electric installations are competitors to each other. Yet, Mr Siever emphasised that most problems and problem-solving strategies to be treated by the ‘living system’ should be treated as a common possibility for the trade guild to promote the competences of the member companies and their employees. Altogether, the guild has an interest to raise the profile of the occupational field (both regarding client enterprises and young people who may be interested to choose the trade).

Here again, interesting parallelities could be seen between the two occupational fields and the respective professional communities. However, this is not yet the whole picture of the ‘user stories’. On the contrary, these were the starting points. Already at this stage the first meetings and skype conferences have brought forward more issues and ideas. Thus, the story goes on …

Learning Layers – Insights into the views of (individual) users

November 21st, 2012 by Pekka Kamarainen

Graham Attwell has already reported of the kick-off meeting of the EU FP7 project “Learning layers” in his blog article “The Learning Layers project scales up informal learning at the workplace” on the Wales-Wide web.  Graham gave an overview on the key issues and presented several views of partners with different roles in the project.

My intention is to continue the discussion on the Learning Layers project with further insights into users’ interests and expectations. ITB (Institut Technik & Bildung) is involved in this project as a research partner with focus on promoting learning in organisational contexts. In particular ITB has the task to facilitate cooperation with partner enterprises in construction industry and related trades. At the same time ITB has a keen interest to study work process -oriented learning within the networks and communities of medical doctors (General Practitioners – GP).

During the preparation of the proposal the ITB team and the partners from Leeds produced quick video interviews to illustrate potential users’ needs, ideas and expectations regarding the work of the project and possible benefits. Here I would like to draw attention to the parallities between the users’ statements.

In the video produced in Leeds John Sandars presented a user’s story from the GP point of view. He referred to the complex prolems he has encountered in his work as GP with patients that each have a unique set of health problems. For GP it is vital to make quick but well-informed diagnoses. For this purpose it is of little help to overload the GPs with access to massive documents or guidelines. Instead, GPs are more interested in being able to share their notes on individual cases and get feedback of their fellow colleagues (taking into account the confidentiality and the need to anonymise the data). In this way the Learning Layers project is expected to provide facilities to store, share and enrich the work process knowledge that is generated by GPs in their work processes. Moreover, regarding the GPs’ obligations to provide evidence of their professional development (for the revalidation processes), the project can provide a cumulative knowledge resource for the individual doctor, for the GP practice and for the network of GPs.

In the video produced by the ITB team the director of an electric installation company and the head of the trade’s guild (Elektroinnung), Mr Siever makes similar points on the needs and expectations to support workplace learning in his trade. He also referred to the work situation of a technician doing repair or maintenance work with very little information of a problem and with little help of standard manuals or massive handbooks. In such situations (when the client is impatiently waiting for solution) the most likely option is phone call to colleague or to the boss (if they happen to be available). Moreover, if the problem is successfully solved, this may be documented by snapshots with mobile phone camera and some notes. Such storage and sharing of work process knowledge is very fragile and hardly leads to knowledge development. Therefore Siever was  in favour of a living system for documenting problems, key information and possible solutions in the way they have been encountered, tested and documented in critical work situations.

To me it has been striking that the videos that have been recorded in different countries, with different languages and with focus on different professions/occupations have raised similar points regarding the problem-relevance and usability of knowledge from the perspective of practitioners. for both kinds of user stories the emphasis is on the ‘living system’ of knowledge resources.

However, these were the opening statements. The story goes on …

Working & Learning back in Picture with the Learning Layers Project

November 16th, 2012 by Pekka Kamarainen

The Working & Learning blog is now actively contributing to the start of the Learning Layers project (EU FP7). In the forthcoming posts there will be insights into the Learning Layers projects and into the tasks we (ITB and other partners) are carrying out to support workplace learning, work processes and professional development with the help of web applications, services and learning technologies.

However, in order to get new insights there is also a need to look back what has been achieved with prior (European and country-specific) knowledge development. So, there is a need to keep lessons from the past in picture while looking for new findings. Let us see what we find while we are working and learning in the new project …

Raindrops on roses

November 4th, 2011 by Angela Rees

November is Sharing Good Practice Month at the college where I lecture so I thought I’d jump on the Chalkface blog and share two of my favourite things.

I love historypin. It’s a Google Maps mashup where you can upload pictures from the past and compare them to the current street view. You can add video and audio too. There’s heaps of potential for school projects and it’s a great tool for digital storytelling. Have a look at the Beatlemania tour for inspiration!

Continuing with the maps theme, every maths teacher needs to know about the Maths Maps project.  Again using Google Maps this collaborative resource links maths questions to physical places.  For example, a pin in Real Madrid Football Stadium invites you to zoom in and calculate the area of the pitch. Further more, one map can cover many topics and colour coded pins allow for age or level differentiation. There’s more information on how to join in with the project on the edte.ch blog.

Konferencja PLE BCN Barcelona 2010

July 19th, 2010 by Ilona Buchem

Konferencja PLE (PLE = Personal Learning Environments, czyli osobiste srodowiska uczenia się) miała swoją premierę w Barcelonie (8-9 lipca 2010). Byłam jedą z organizatorów i o swoich wrażeniach z tej perspektywy napisałam tutaj.  Podczas konferencji rozmawiałam o PLE i o konferencji z wieloma osobami, które zajmują się tym tematem. Ale jak widzą to studenci? Jedną z uczestniczek konferencji była Aleksandra Jaroszyńska. Aleksandra studiuje w Barcelonie od trzech lat na międzynarodowym uniwersytecie ESEI kierunek Business Administration na poziomie Bachelor. Z Aleksandrą rozmawiałam po konferencji na Skypie. Byłam ciekawa jej spojrzenia na osobiste środowiska uczenia się i jej ocenę konferencji. Chciałam dowiedzieć się, jak studenci podchodzą do PLE i co daa im ta konferencja. Oto zapis naszej rozmowy.

Ilona: Powiedz prosze, jak to się stało, że trafiłaś na konferencję PLE?

Aleksandra: Z PLE zetknełam się po raz pierwszy w czasie moich zajęć. Mój wykładwca – Ricardo Torres Kompen, docent od Information Technology, wprowadził nas w ten temat z racji tego, że razem ze swoimi współpracownikami z Anglii prowadził badania odnośnie platform dla PLE. Jako studenci zostalismy zaangażowani do organizacji konferencji.

Ilona : W jaki sposób wykładowca zbliżył was do PLE?

Aleksandra: Na samym początku nie wiedzieliśmy, że będziemy studiować koncept PLE. Na zajęciach przede wszystkim bazowaliśmy na poznawaniu narzędzi sieci 2.0 takich jak Flickr, Twitter czy de.li.cio.us. Po około pół roku studiowania różnych aplikacji nasz wykładowca zadał nam jako pracę poskładanie ich wszystkich w jedno i stworzenie czegoś, co było by naszym perfekcyjnym narzędziem do nauki, czyli generalnie naszym PLE. Zajmowaliśmy się PLE z perspektywy użytkownika. Większość z nas nawet nie miała pojęcia o istnieniu Twittera czy Flickra, nie wspominając już o innych programach. Więc najpierw musieliśmy nauczyć się ich używać, potem debatowaliśmy nad tym jak mogą się przyczynić do naszego procesu nauki. A na koniec wdrażaliśmy praktykę w życie…

Ilona : A w jaki sposob “złożyłas” twoje PLE? Czym się kierowałaś?

Aleksandra: Moje PLE było dosyć specyficzne, dlatego, że oparłam je na koncepcie, którego nikt wcześniej nie założył. Dla mnie moje optymalne PLE to … mój własny computer, więc to do czego dażyłam to stworzenie wirtualnej wersji mojego PLE poprzez użycie “web operating systems”, czyli potocznie mówiac wirtualnego desktopu. Przestudiowałam kilka z dostępnych wersji pod względem tego, do jakiego stopnia mogą być one dostosowane do moich potrzeb, czyli pod względem tworzenia i modyfikowania dokumentów, słuchania muzyki, edytowania zdjeć, ale też z drugiej strony pod względem możliwości linkowania moich narzędzi sieci społecznych. Najlepszą platformą okazał się G.ho.st, który niestety obecnie już nie istnieje. Ale stworzyłam też moje PLE na bazie Ajax Windows. Ma więcej ograniczej, ale służy w miarę dobrze, no i wciąż jest na sieci …

Ilona : Wróćmy teraz do konferncji PLE – jak ją oceniasz?

Aleksandra: Myslę, że ze strony organizacyjnej wszystko było naprawdę świetnie przygotowane, było wiele możliwości poznania nowych ludzi i atmosfera naprawdę do tego zachęcała …

Ilona : Ale…

Aleksandra: Ale problem dla mnie i moich znajomych z uniwersytetu, którzy pomagali przy organizacji to było ukierunkowanie konferencji. Większość sesji i warsztatów była przeznaczona dla nauczycieli albo profesjonalistów zajmujących się badaniami nad PLE. Dla nas studentów byłoby dużo ciekawiej, gdyby zostały przedstawione nowe metody tworzenia PLE albo nowe platformy i aplikacje, ktróre mogłyby nasze PLE wzbogacić. Generalnie brakowało mi praktycznego podejscia do PLE. Większość konferencji, przynajmniej te sesje, w których uczestniczyłam, dotyczyły głównie konceptu PLE. My mieliśmy nadzieję na to, że dowiemy się np. jak używać PLE na studiach i w pracy.

Ilona : Rozumiem. Jestem ciekawa, czy Twoje spojrzenie na PLE zmieniło się przez tą konferencję?

Aleksandra: Powiedziałabym, że się rozszeżyło. Osobiście wciaż mam swoją własną wizję PLE jako miejsca, w którym znajdują się wszystkie materiały, których używam do nauki, rozrywki i generalnie rozwijania się. Natomiast rozmawiając z innymi użytkownikami PLE i słuchajac konferencji, zdałam sobie sprawę, że PLE nie jest tylko tym, czego nauczyl nas nasz wykładowca. Zrozumiałam, że PLE to znaczeniowo dużo szerszy koncept. Generalnie, pierwotne podchodziłam do PLE z punktu czysto wirtualnego, czyli moje pierwotne PLE zawierało jedynie “digital resources”, czyli zasoby wirtualne. Konferencja PLE uświadomiła mi po pierwsze, że PLE może istnieć poza komputerem. Po drugie, że dla wielu, PLE nie jest bazą danych informacji, ale łańcuchem, który łączy wiele informacji i tworzy przez to “ściezkę nauki“.

Ilona : To z czego składa się Twoje PLE?

Aleksandra: Moje PLE można podzielić na sekcje, które zresztą są widoczne w ułożeniu mojego pulpitu. Pierwsza część to wszystkie moje dokumenty, prezentacje, artykuły i prace, czyli typowa część biurowa, czyli to, co zazwyczaj nosimy na naszym USB. Druga część to sieć 2.0, czyli linki do Facebooka, Flickra i do moich bookmarków. Generalnie wszystko, co używam na sieci do kontaktowania się ze znajomymi i do szukania informacji. Trzecia część to moje ulubione RSS feeds, które mam zachowane – mój desktop wyświetla mi nowe artykuły, które się pojawiaja w moich ulubionych magazynach. No i dodatkowo to, co cenię w moim PLE to to jak mi pomaga w organizacji, czyli to, że mogę dodać do niego kalendarz, prognozę pogody, listę rzeczy do zrobienia, itp – czyli typowe dla aplikacji internetowych “widgets”. Poza tym z mojego PLE mam bezpośredni dostęp do moich e-maili, które są importowane ze wszystkich moich kont mailowych oraz dostęp do wszystkich komunikatorów, takich jak  Google Talk, MSN, itp.

Ilona : Czy są jakieś problemy związane z prowadzeniem takiego własnego PLE?

Aleksandra: Główny problem to stabilność platformy. W związku z tym, że używam mojego PLE na bazie wirtualnego pulpitu, dostep do niego i jego funkcjonalność jest zależna od osób trzecich no i niestety, jak widać na przykładzie G.ho.st, czasami jest to duży problem. Jest wiele innych problemów, na przykład to, że każda platforma oferuje coś innego, więc tak naprawdę cieżko jest znaleźć perfekcyjną wersję, która będzie zawierać wszystko to, czego potrzebuję w moim PLE. Szczerze mówiąc zbudowałam moje PLE ponad rok temu, ale pół roku temu kupiłam jeden z tych małych przenośnych laptopów i odkąd go mam, używam mojego wirtualnego PLE coraz mniej …

Ilona : Dlaczego?

Aleksandra: Bo głowną zaletą tego podejścia jest to, że PLE jako wirtualny pulpit jest dostępny z każdego komputera. W tej chwili mój laptop jest na tyle przenośny, że nie potrzebuję wirtualnego dostępu do pulpit, tylko noszę go ze sobą 🙂 Generalnie wszystkie moje aplikacje są dostępne z pulpitu mojego komputera. Muszę jednak przyznać, że dużo łatwiej jest stworzyć taki dostęp z wirtualnego pulpitu niż z tego faktycznego w moim komputerze. Wiec to może być duży plus dla pozostania w wirtualnym PLE.

To była bardzo ciekawa rozmowa. Bardzo chciałabym się dowiedzieć, jakich narzędzi sieci 2.0 używacie? Co jest Wszym osobistym środowiskiem uczenia się?

Skad sie wzielo PLE?

April 26th, 2010 by Ilona Buchem

(Rozmowa na Skypie. Ilona mieszka w Berlinie, Joanna w Milton Keynes)

Ilona : Hej Asia, a nie bylaby 22 mojego czasu dla ciebie za pozno?

Joanna : Wiesz co, troche pozno, moze chociaz o 21.30, co?

Ilona : Ok, jestem o 21:30. Boze, jakie z nas kobiety pracujace.

Joanna : Prawda?

Ilona: Prosze, powiedz mi jak to sie stalo, ze zainteresowalas sie tematem Osobistego Srodowiska Uczenia sie, czyli w skrocie z jezyka angielskiego PLE? Bylas w iCampie, to od tego sie zaczelo?

Joanna: Dokladnie tak. Zaczelo sie od pomyslu projektu iCamp, zeby wprowadzic oprogramowania spolecznosciowe do szkol wyzszych. To byl 2005 rok. Wtedy pracowalam jeszcze w Centrum e-Learningu na AGH.

Ilona: Ok, czy to byla pierwsza taka inicjatywa?

Joanna: Moja tak 🙂

Ilona: 2005 to juz kupa czasu… czyli mozemy przyjac, ze z poczatkiem projektu iCamp rozpoczela sie dyskusja na temat PLE, tak?

Joanna: Wczesniej mowilo sie o oprogramowaniach spolecznosciowych i roli jaka moga odegrac w procesie uczenia sie. My tez nie zaczelismy od razu od slowa PLE.

Ilona: A kto uchodzi za ojca PLE? lub matke? 😉

Joanna: Wiesz, sukces ma wielu ojcow i matek… Jezeli wierzyc Wikipedii to po raz pierwszy uzyto sformulowania Personal Learning Environment, a wlasciwie Personal Learning/Research Environment, na konferencji JISC/CETIS w 2004 roku – autorow prezentacji bylo… No, zgadnij?

Ilona: Dwoch? Trzech?

Joanna: Dziewietnastu 🙂 Czesto tez wsrod pionierow wymienia sie Scotta Wilsona i jego wizje VLE przyszlosci.

Ilona: A kto w iCampie byl najwiekszym wizjonerem PLE?

Joanna: Wiesz co, trudno powiedziec. Na pewno duze uznanie nalezy sie pomyslodawcom samego projektu. Tyle ze na poczatku nie mowilo sie o PLE.

Ilona: Tylko?

Joanna: Mowilo sie o polaczeniu dwoch swiatow.

Ilona: Jakich?

Joanna: Jednym byly szkoly wyzsze i ich zamkniete platformy e-learningowe, drugim byl swiat studentow i swiat ludzi pracy, a w nim dominowaly serwisy spolecznosciowe

Ilona: A dlaczego polaczenie tych dwoch swiatow bylo/jest takie wazne?

Joanna: Bo studenci musza w czasie studiow zdobyc umiejetnosci poruszania sie po tym drugim swiecie, tym otwartym, globalnym, w ktorym ludzie wspolpracuja ze soba na odleglosc, poznaja sie przez sieci – tak jak my sie poznalysmy, i w ten sposob poszerzaja swoje horyzonty, rozwiazuja problemy, ucza sie ze soba i od siebie.

Ilona: To ciekawe, ze mowisz o polaczeniu dwoch swiatow, bo czesto w dyskusji o PLE / VLE ludzie sie zacietrzewiaja i uwazaja, ze tylko jedna z tych dwoch drog jest dobra i sensowana. W marcu prowadzilam warsztaty na temat PLE w szkolnictwie wyzszym i przezylam to na wlasnej skorze – zazarte dyskusje dwoch obozow.

Joanna : O, to ciekawe, powiedz cos wiecej

Ilona : Jedni chca tylko PLE a drudzy tylko VLE. Ci co chca VLE argumentuja tak: studenci i docenci potrzebuja zamknietego srodowiska, w korym moga czuc sie bezpiecznie i popelniac bledy. Do tego dorzucja argumenty o ochronie danych osobowych.

Joanna : Tak, to typowe argumenty przeciw. A ci drudzy?

Ilona : A ci, ktorzy chca tylko PLE uwazaja, ze VLE ogranicza wszystkie ruchy i decyzje, ze poprzez swoje sztywne struktury powiela tylko tradycyjny system edukacji, ogranicza kreatywnosc i indywidualnosc. Nie widza sensu istnienia VLE.

Joanna : A jaka jest twoja opinia? Ktory oboz reprezentujesz?

Ilona : Wydaje mi sie, ze sa rozne sytuacje, rozne poziomy kompetencji i rozne potrzeby i ze PLE i VLE maja swoje uzasadnienie. Szczerze powiedziawszy chcialabym zalozyc trzeci oboz ludzi srodka 😉

Joanna : To ja sie zapisuje!

Ilona : To super! Wiesz, ostatnio mialam tez taki przypadek: Dozent na moim uniwersytecie poprosil mnie o rade, jak ma wprowadzic blogowanie dla swoich studentow.

Joanna : I jaka rade mu dalas?

Ilona : … zeby zaczal od Moodle.

Joanna : Bloga Moodlu?

Ilona : No wiem, az wstyd sie przyznac do czegos takiego na Potydysgu.

Joanna : A czy mozna w nim juz komentowac? Bo projektanci kursow, z ktorymi wspolpracuje w projekcie REVIVE tez sie upierali zeby korzystac wylacznie z bloga na moodlu, tylko ze sie okazalo, ze komentowac nie mozna. A przynajmniej wtedy nie mozna bylo, dyskusje na ten temat toczyly sie mniej wiecej rok temu.

Ilona : Nie wiem, szczerze ci powiem. Ale zapytam tego mojego docenta niedlugo o jego pierwszych doswiadczeniach Moodlem.

Joanna : Ok, a dlaczego poradzilas temu docentowi zeby zaczal od Moodla?

Ilona : Bo moja analiza jego potrzeb i podejscia do sprawy do takiego mnie wlasnie posunela wniosku. Po pierwsze upieral sie, aby wszystko to, co studenci beda pisac bylo niedostepne dla swiata zewnetrznego. Po drugie twierdzil, ze nie ma wystarajacego doswiadczenia i kompetencji, aby zalozyc cos wlasnego. A po trzecie uwaza Google za Big Brothera i nie chce wstawiac za duzo o sobie i o swoich studentach do sieci.

Joanna : Ok, to wystarczy mi argumentow.

Ilona : Wiesz, nie chcialam bys misjonarzem. Mysle, ze kazdy musi zdobyc wlasne doswiadczenia. I jezeli, ktos nie jest gotowy i otwarty, to niech sprobuje Moodla 😉

Joanna: A propos bloga: w iCamp’ie nasi technolodzy pracowali miedzy innymi nad interoperacyjnoscia blogow w moodlu i w WordPressie. Napisali nawet taka fajna wtyczke o nienajlepszej (bo mylacej) nazwie Feedback, ktory pozwala na oferowanie subskrypcji wlasnego bloga innym. Mysle, ze najlepiej na przykladzie: Dajmy na to student A ma bloga na moodlu a student B na WordPressie. Student A korzystajac z wtyczki Feedback wysyla zawiadomienie o swoim blogu do studenta B – to takie zaproszenie: czytaj mnie. Student B przyjmuje zaproszenie, co jednoczesnie oznacza: ty tez mnie czytaj. Teraz student A wchodzac na swojego bloga w moodlu bedzie mogl czytac i odpisywac na wpisy studenta B i vice versa.

Ilona: To ciekawe, a jak jeszcze udalo sie wam polaczyc obydwa swiaty w iCampie?

Joanna: Innym bardzo udanym przedsiewzieciem byla wyszukiwarka o nazwie ObjectSpot i jej moodlowa wtyczka. Celem bylo polaczenie zamknietego swiata materialow dydaktycznych zamieszczanych na Moodlu z opcja wygodnego przeszukiwania materialow edukacyjnych rozproszonych w ramach licznych bibliotek cyfrowych i repozytoriow online. Bedac na Moodlu mozesz wklepac slowo klucz do wyszukiwarki ObjectSpot – odpowiedzia bedzie lista zasobow zawierajacych to slowo zebranych ze znanych bibliotek i repozytoriow edukacyjnych rozsianych po Internecie.  Zarowno Feedback jak i ObjectSpot opisane sa w podreczniku iCampa – na stronie Centrum e-Learningu AGH dostepna jest polska wersja tego podrecznika.

Ilona: Ok, czyli wynika z tego, ze Moodle i inne VLEs sa ciezko przepuszczalne ale jednak przepuszczalne…

Joanna: Jak sie chce, to sie da. To byly pierwsze proby laczenia VLE i PLE. W ramach kursow testowych w iCampie studenci i wykladowcy probowali tworzyc wlasne PLE – zakladali blogi i bookmarki, uzywali wiki i google docs, skypa i videokonferencji. VLE bylo tylko jednym z elementow PLE kazdego studenta. Chyba w ostatnim roku iCampa technolodzy zaczeli tez eksperymentowac z tak zwanym mash-up PLE, czyli laczeniem roznych oprogramowan i serwisow sieciowych w ramach jednej strony internetowej. Ale mnie juz wtedy w iCampie niestety nie bylo, zaczelam pracowac dla ZSI w zupelnie innym projekcie.

Joanna: A kiedy zaczela sie twoja przygoda z PLE?

Ilona :  Moja historia jest w porownaniu do Twojej bardzo krotka ale intensywna. Ja sie zajmuje PLE dopiero od ponad roku, odkad zaczelam pracowac w projekcie Mediencommunity 2.0. Przedtem pracowalam w Damiler. Bylam tam w dziale szkolen i robilam eLearning 1.0.

Joanna : Czyli?

Ilona : E-Learning 1.0 czyli nudy na pudy – dobrze opracowane (czesto miesiacami!) multimedialne (drogie!) WBTs (web-based trainings), ktore na koncu standardowo odpytywaly/testowaly wiedze deklaratywna. Czyli taka szkolka w firmie. No i caly czas probowalam przemycac jakies innowatorskie podejscia. Nie latwo bylo wprowadzic innowacje … w nauce. Wiesz jak to jest w duzych firmach, decyzje przechocza przez 5 szczebli zanim zostana podjete, a ludzie maja bardzo tradycyjne pojecie o tym, czym jest uczenie sie. Chce sie wszystko zaplanowac, mierzyc, kontrolowac. Trudno podjac jest decyzje o inwestycji w cos nowego, czego nie mozna wyrazic w ROI (return on investment).

Joanna : I trwa to tak dlugo, az innowacja przestaje byc innowacja 🙂

Ilona : Dokladnie.

Ilona : Na szczescie szkolilam trenerow i mialam mozliwosc przemycyc cos nowego od czasu do czasu …

Joanna : A teraz wiele firm ma wlasne blogi?

Ilona : Tak, corporate blogs, ale to jest bardziej instrument marketingowy/PR. Z uczeniem sie nie ma niestety duzo wspolnego.

Joanna : No to opowiedz troche wiecej o tym projekcie, w ktorym jestes teraz.

Ilona : A wiec Mediencommunity 2.0 to jest projekt, ktory bada w jaki sposob siec spoleczna/Web 2.0 moze zostac zastosowowana w branzy poligraficznej i medialnej tak, aby polepszyc ksztalcenie zawodowe na roznych poziomach. Naszym celem jest poprzez siec spoleczna umozliwic dialog w branzy miedzy roznymi ludzmi, np. drukarzami z drukarni i grafikami z agencji, nauczycielami i uczniami, pracownikami z korporacji i z malej firmy. Chodzi o to, aby w takiej branzowej spolecznosci sieciowej, ci rozni ludzie mogli wedlug swoich indywidualnych potrzeb uzywac takich mechanizmow sieciowych jak wiki, blog, mikroblog, systemu zarzadzania zakladkami (np. Delicious) itp itd, po to, aby znajdowac odpowiedzi na wspolne pytania, rozwiazywac wspolne problemy i przy tym dzielic sie wiedza, doswiadczeniami, perspektywami. Probujemy roznych strategi, najczesciej idziemy metoda malych krokow i zachecamy tych, ktorzy maja jakis interesujacy temat, pomysl, potrzebe, aby zaczeli byc w tej spolecznosci aktywni.

Joanna : To jak probujecie wprowadzac PLE?

Ilona : Programujemy nasza platforme w systemie Drupal, co daje mozliwosc bardzo swobodnego laczenia roznych modulow, takich jak wiki, blogi itp, zaleznie od potrzeb uzytkownikow. Chcemy polaczyc tez Drupal i Moodle, czyli bardziej tradycyjne, linearne kursy z jasnym poczatkiem i koncem na Moodlu i nieformalna wymiane ad hoc w spolecznosci sieciowej na Drupalu. Pozy tym probujemy wciagac bezposrednio ludzi z branzy do uczestniczenia w procesie kreowania.

Joanna : o.. to ciekawe

Ilona : Tak, to bardzo wazny proces. Potrzebujemy ludzi, korzy sa otwarci i chca czegos nowego sprobowac. Jako mulitplikatorzy moga potem zmienic cos w swoim wlasnym otoczeniu i tak spirala zmian moze zmienic myslenie w branzy. A musi sie cos zmienic, bo ta branza przechodzi duze zmiany i ma kilka powaznych problemow, np. z zatrudnieniem.

Joanna : Ok, a co kreuja te osoby?

Ilona: Zachecamy np. nauczycieli szkol zawodowych i ludzi z firm, ktorzy zajmuja sie ksztalceniem mlodych ludzi w miejscach pracy aby kreowali wlasne srodowiska uczenia sie. A my ich w tym procesie wspieramy dydaktycznie i techniczne, pomagamy im stworzyc wlasne koncepty i je zrealizowac.

Joanna : To jak wyglada PLE takiego nauczyciela?

Ilona : Roznie, zaleznie od potrzeb mozna zintegrowac w takim wirtualnym srodowisku np. wiki, blog, bookmarking, forum i zdecydowac, co kto w jaki sposob moze uzywac. Nazwalismy to witualne grupy uczenia sie, aby ludzie z branzy lepiej mogli sobie wyobrazic, na czym to polega.

Joanna : Tez ladnie. GLE – group learning environment. A jak pomagacie temu nauczycielowi? Co taka osoba musi wiedziec i jakie musi posiadac umiejetnosci, aby aktywnie wspoltworzyc takie grupowe srodowisko uczenia sie?

Ilona : Czyli jakie kompetencje sa potrzebne do tego, aby stworzyc PLE albo GLE?  O tym pogadamy nastepnym razem, ok?

Social Software, Personal Learning Environments and the future of Education

September 4th, 2008 by Graham Attwell

I accepted an invitation to do a keynote presentation at a conference on Web 2.0 at the University of Minho in Braga, Portugal on October 10th. What I dinn’t realise is that they wanted me to write a paper. I am not so keen on formal papers these days – I far prefer multimedia but I finally got down to it. I greatly enjoyed readng up for he paper and quite enjoyed writing it – though am frustrated at all the things I did not say. And I still find the academic text format a bit stifling. Oh – and I hated doing the referencing (though that is my fault – I should have done it as I wrote). Anyway here is the paper. I am trying to out in scribd to see if this makes sense as a way of blogging a paper.

If you prefer you can download the paper here – portplesfin

  • Search Pontydysgu.org

    Social Media




    News Bites

    Cyborg patented?

    Forbes reports that Microsoft has obtained a patent for a “conversational chatbot of a specific person” created from images, recordings, participation in social networks, emails, letters, etc., coupled with the possible generation of a 2D or 3D model of the person.


    Racial bias in algorithms

    From the UK Open Data Institute’s Week in Data newsletter

    This week, Twitter apologised for racial bias within its image-cropping algorithm. The feature is designed to automatically crop images to highlight focal points – including faces. But, Twitter users discovered that, in practice, white faces were focused on, and black faces were cropped out. And, Twitter isn’t the only platform struggling with its algorithm – YouTube has also announced plans to bring back higher levels of human moderation for removing content, after its AI-centred approach resulted in over-censorship, with videos being removed at far higher rates than with human moderators.


    Gap between rich and poor university students widest for 12 years

    Via The Canary.

    The gap between poor students and their more affluent peers attending university has widened to its largest point for 12 years, according to data published by the Department for Education (DfE).

    Better-off pupils are significantly more likely to go to university than their more disadvantaged peers. And the gap between the two groups – 18.8 percentage points – is the widest it’s been since 2006/07.

    The latest statistics show that 26.3% of pupils eligible for FSMs went on to university in 2018/19, compared with 45.1% of those who did not receive free meals. Only 12.7% of white British males who were eligible for FSMs went to university by the age of 19. The progression rate has fallen slightly for the first time since 2011/12, according to the DfE analysis.


    Quality Training

    From Raconteur. A recent report by global learning consultancy Kineo examined the learning intentions of 8,000 employees across 13 different industries. It found a huge gap between the quality of training offered and the needs of employees. Of those surveyed, 85 per cent said they , with only 16 per cent of employees finding the learning programmes offered by their employers effective.


    Other Pontydysgu Spaces

    • Pontydysgu on the Web

      pbwiki
      Our Wikispace for teaching and learning
      Sounds of the Bazaar Radio LIVE
      Join our Sounds of the Bazaar Facebook goup. Just click on the logo above.

      We will be at Online Educa Berlin 2015. See the info above. The stream URL to play in your application is Stream URL or go to our new stream webpage here SoB Stream Page.

  • Twitter

  • Recent Posts

  • Archives

  • Meta

  • Categories